سوراخ کردن غضروف خطرناک است پیرسینگ گوش اگر در غضروف و کمی بالاتر از نرمه گوش ایجاد شود، می‌تواند باعث عفونت غضروف شود که اگر سریع درآورده و درمان نشود ممکن است حتی باعث عفونت‌های جدی، بدشکلی و درد گوش شود.

سوراخ کردن بینی هم کار صحیحی نیست و می‌تواند مشکل‌ساز شود. حتی انجام عمل‌های جراحی با وجود این سوراخ‌ها با اشکال روبه‌رو می‌شود. درواقع هرگونه مداخله و وارد کردن جسم خارجی در بدن کاری غیرمنطقی است. بافت زیرین پوست نباید با محیط بیرون در ارتباط باشد. با انجام پیرسینگ میکروب‌ها می‌توانند از طریق سوراخ ایجاد شده به راحتی وارد بدن شوند. پیرسینگ معمولا توسط پزشکان متعهد انجام نمی‌شود زیرا از نظر آنها چنین کاری صحیح نیست.»

سوراخ‌هایی که روی نرمه گوش ایجاد می‌شوند معمولا خیلی مشکل‌زا نیستند اما سوراخ‌های متعدد روی غضروف گوش می‌توانند به غضروف آسیب برسانند. علاوه براین، کشیده شدن این جواهرات گاهی اوقات باعث پارگی گوش می‌شود که در این صورت محل پارگی باید ترمیم شده و حتی بخیه زده شود
مراقب باشید!سوراخ‌هایی که روی نرمه گوش ایجاد می‌شوند معمولا خیلی مشکل‌زا نیستند اما سوراخ‌های متعدد روی غضروف گوش می‌توانند به غضروف آسیب برسانند. پس اگر تمایل به دو سوراخه کردن گوش تان دارید،‌لااقل ناحیه بالایی گوش را دست‌کاری نکنید.

فراموش نکنید! افرادی که مستعد حساسیت هستند بهتر است از فلزات حاوی نیکل یا بدلیجات استفاده نکنند. در صورت وقوع حساسیت باید آویز از پوست جدا شده و برای دریافت درمان مناسب به متخصص پوست مراجعه شود.

از آویز نیکل استفاده نکنید! یکی دیگر از عوارض احتمالی پیرسینگ را حساسیت یا آلرژی نسبت به آویزهای تزئینی می‌داند و معتقد است:« این حساسیت معمولا در مورد فلز نیکل اتفاق می‌افتد و احتمال آلرژی به طلا خیلی کمتر است. از علائم آن هم می‌توان به قرمزی، پوسته‌ریزی و خارش در محل اشاره کرد. البته در موارد شدیدتر ممکن است مناطق دیگر بدن هم دچار علائم حساسیت شوند بنابراین افرادی که مستعد حساسیت هستند بهتر است از فلزات حاوی نیکل یا بدلیجات استفاده نکنند. در صورت وقوع حساسیت باید آویز از پوست جدا شده و برای دریافت درمان مناسب به متخصص پوست مراجعه شود.»

مشکلات و اختلالات مرتبط با دهان و دندان هنگام سوراخ کردن عضو های مرتبط با دهان و دندان ممکن است اتفاق بیفتند. این قبیل مشکلات ممکن است پس از پیرسینگ زبان آغاز شود که شایع ترین آنها عبارتند از آنژین لودویگ (سلولیت به سرعت پیشرونده فضای ساب مندیبولار است که با جابه جایی زبان به بالا و عقب همراه است و در بزرگسالان مبتلا به عفونت های دندانی همزمان دیده می شود) و سلولیت دهان که منجر به اختلال در دندان، لثه و تورم دردناک در لثه به خصوص هنگام انجام عمل جویدن می شود.

در میان این مشکلات، اختلال در عصب لثه به عنوان مضر ترین شناخته شده و ممکن است منجر به پوسیدگی دندان شود. سوراخ کردن هایی که به وسیله فلزات در زبان انجام می گیرد، می تواند منجر به عفونت های دهانی شود که می تواند در صورت مراقبت نکردن مناسب بعد از پروسه سوراخ کردن، منجر به خرابی های جدی در دندان ها شود.