ابراز عشق در خانمها و آقایان

اینکه در بیشتر فرهنگ‌ها ثابت شده است که روش ابراز علاقه آقایان و بانوان ‌با هم فرق دارد و خانم‌ها در ابراز علاقه و محبت در روابط عاشقانه بهتر واکنش نشان می دهند، روانشناسان معتقد هستند که بررسی ها خیلی این ایده را تایید نمی‌کنند.

 یک تحقیق جدید که همین اواخر در ژورنال "Personality and Social Psychology" به چاپ و انتشار رسیده است، نشان می‌دهد که با اینکه آقایان به حد خانم ها به ابراز عشق علاقمند هستند، پژوهشگران چند فرق جالب‌توجه میان خانم ها و مردها در روش بیان عواطفشان را عنوان می‌کنند.

 الیزابت شوئنفلد، محقق این تحقیق و پژوهشگر دانشگاه تگزاس متوجه شده است که آقایان با آغاز رابطه ‌جنسی و یا انجام مشترک کار‌ها علاقه خود را ابراز می‌کنند، خانم ها احساسات خود را با ادعای کمتر و سازگاری بیشتر بروز می‌دهند.

دانشمندان با هر ۱۶۸ زوج شرکت‌کننده در این تحقیق که همه برای بار اول ازدواج کرده اند، درباره فعالیت‌ها و ارتباطاتشان با یکدیگر طی دو ماه ایتدایی زندگی و سپس به شکل سالیانه در ۱۳ سال پس از آغاز زندگی مشترک، مصاحبه کردند. تقریباً تمام این زوج‌ها سفیدپوست بودند و بیشتر از نصفی از آنها تحصیلات بالا داشتند.

برعکس کلیشه‌های جنسیتی رایج، آخرین یافته‌ها معلوم کرده است که هرقدر آقایان به همسرشان بیشتر علاقه داشته باشند، محبتشان افزایش می یابد و فضایی بوجود می آورند که زوج می‌توانند انواع و اقسام کار‌ها را در کنار هم انجام دهند، چه کار‌های تفریحی و چه کار‌های به منزل ارتباط دارد.

اما، اینطور تصور می‌شود که عشق هیچ اثری بر سطح مسئولیتی که آقایان از فعالیت های منزل به عهده می‌گیرند ندارد و تصور نمی‌شود با افزایش عشق میل آنها به سبک‌تر کردن فعالیت های همسرشان افزایش یابد.

اما هرچه بیشتر زن را دوست داشته باشند، امکان اینکه آغاز ‌کننده رابطه‌جنسی با او باشند افزایش می یابد اما این قضیه درباره بانوان ‌صدق نمی کند و آنها هر اندازه هم که همسرانشان را دوست داشته باشند، امکان اینکه نخستین گام را برای رابطه‌جنسی بردارند خیلی کم است.

یافته‌ها اثبات می کنند که چنانچه خانمی حس کند شوهرش به او علاقه ندارد، در عوض اینکه علاقه خود را به او نشان دهد یا در کار‌های مشترک بیشتری با او شرکت کند، خود را بیشتر با روحیات و تمایلات ‌او تطبیق خواهد داد.

تحلیل‌های چندلایه در این پژوهش اثبات کرده است که برعکس تصورات تئوریک، هر دو جنسیت به یک حد به ابراز عشق و احساسات خود میل دارند. اما خانم ها علاقه خود را با انجام رفتارهای منفی و مخالف کمتر بروز می‌دهند و مردها با پیشگام شدن برای رابطه‌جنسی، مشارکت در فعالیت‌های تفریحی و همکاری با همسرشان در فعالیت های منزل عشقشان را نشان می دهند.

 کارشناسان دیگر بیان می‌کنند که بر اختلاف‌های جنسیتی در ازدواج غالباً بیش از اندازه پافشاری می‌شود.

استیو یاپ، پژوهشگر دپارتمان روانشناسی دانشگاه ایالتی میشیگان می‌گوید، «فرق‌های جنسیتی بسیار زیادی میان آقایان و خانم‌ها به صورت کلی موجود نیست. چنانچه به کل این تحقیق بنگرید، فرق‌های جنسیتی هیچً مهم به نظر نمی‌آیند.»

یاپ، که بر روی سعادتمند شدن و ازدواج تحقیق می‌کند، متوجه شده است که بااینکه ازدواج سبب نشاط و نیکبختی بیشتر نمی‌شود، اما از آنها در مقابل زوال خوشحالی که در میانسالی رخ می‌دهد، حفاظت می‌نماید.  

او می‌گوید، تعداد خیلی کمی از فرق‌های جنسیتی از نظر علمی ثابت شده ‌اند، مانند قوی‌تر بودن آقایان از نظر فیزیکی، میل جنسی قوی‌تر آنها و میل بیشترشان به خشن بودن. او همینطور تاکید می‌کند که حتی این سه ویژگی با تجربه و ارتباطات اجتماعی قابل اصلاح کردن می باشد.